Αιτίες πόνου στην άρθρωση του ισχίου και μέθοδοι θεραπείας

Η οστική-αρθρική δομή ενός ατόμου χαρακτηρίζεται από μια πολύπλοκη δομή και περιλαμβάνει μια ποικιλία στοιχείων. Η άρθρωση του ισχίου είναι μια από τις μεγαλύτερες και πιο φορτισμένες αρθρώσεις του ανθρώπινου μυοσκελετικού συστήματος. Βρίσκεται στη συμβολή του μηριαίου και της λεκάνης. Η άρθρωση έχει μια ιδιόμορφη δομή, η οποία εξασφαλίζει την ελεύθερη κινητικότητα του άκρου προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Με αυτή την άρθρωση συνδέεται η ικανότητα ενός ατόμου να περπατά όρθια. Με την εμφάνιση πόνου ενόχλησης στην άρθρωση του ισχίου, παρατηρείται σοβαρή μείωση της λειτουργικότητάς της με προβλήματα στην κίνηση ή στο κάθισμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι δυνατό μούδιασμα του άκρου.

Οι κύριες αιτίες του πόνου

Προκειμένου να ξεκινήσει έγκαιρα η θεραπεία των παθολογιών της άρθρωσης του ισχίου, είναι απαραίτητο να υποβληθεί σε ολοκληρωμένη εξέταση όσο το δυνατόν νωρίτερα για τη διάγνωση των ασθενειών και των αιτιών της εκδήλωσής τους. Ταυτόχρονα, η διάγνωση μπορεί να είναι δύσκολη, καθώς ο πόνος προκαλείται από μια μεγάλη ποικιλία προβλημάτων - τραυματισμούς, σκελετικές ασθένειες, παθολογίες υποβάθρου των εσωτερικών οργάνων. Η ένταση και η φύση του πόνου ποικίλλει επίσης. Μπορεί να είναι και πονώντας και αιχμηρά, να καίνε.

Στο μεγαλύτερο βαθμό, παράπονα για πόνο στην άρθρωση του ισχίου μπορούν να ακουστούν από ασθενείς ηλικίας άνω των 50 ετών. Επιπλέον, τέτοιες παραβιάσεις εντοπίζονται συνήθως σε γυναίκες. Αυτό αναφέρεται στις παθολογίες της ίδιας της άρθρωσης ή του ισχίου.

Ο πόνος μπορεί να προκληθεί από τέτοιους παράγοντες που επηρεάζουν την κατάσταση της άρθρωσης:

1. Προβλήματα τραυματικής προέλευσης - κατάγματα στον αυχένα του μηριαίου, άμεσοι μώλωπες της αρθρικής περιοχής, έντονα εξαρθρήματα ισχίου. Η οστεοαρθρίτιδα μυοσίτιδα, η οποία έχει εμφανιστεί και εξελίσσεται λόγω τραυματισμών που προκαλούνται στην άρθρωση, μπορεί να προκαλέσει δυσφορία και πόνο. Οι ειδικοί σημειώνουν επίσης συχνά κατάγματα των οστών της πυέλου, την ανάπτυξη επιφυσιόλυσης της μηριαίας κεφαλής.
2. Βλάβη του συνδετικού ιστού στην άρθρωση του ισχίου, η οποία προκαλείται από την ανάπτυξη της νόσου του Reiter, της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, της αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας.
3. Παθολογικές διαταραχές της άρθρωσης, οι οποίες εμφανίζονται σε φόντο εκφυλιστικών διεργασιών στην περιοχή των ιστών. Για παράδειγμα, μιλάμε για κοξάρθρωση.
4. Οστεοχονδροπαθητικές εκδηλώσεις που προκαλούνται από την εξέλιξη της οστεοχονδρίτιδας, παθολογία Legg-Calve-Perthes.
5. Αποκλίσεις στις διαδικασίες της σκελετικής ανάπτυξης. Για παράδειγμα, αυτό ισχύει για την παραμόρφωση του ποδιού από επιφυσιακή λοίμωξη, η οποία είναι χαρακτηριστική για τους έφηβους ασθενείς.
6. Φλεγμονώδεις αλλαγές στους μαλακούς αρθρικούς ιστούς. Αυτές οι παθολογίες περιλαμβάνουν θυλακίτιδα, παροδική αρθρίτιδα, κοξίτιδα της αρθρικής ποικιλίας λόγω της δράσης του βακίλλου της φυματίωσης.

Τραυματικές αιτίες συνδρόμου πόνου

Με την εμφάνιση πόνου στην άρθρωση του ισχίου, πρέπει να δοθεί προσοχή σε τέτοιες παθολογίες τραυματικής φύσης που μπορούν να τις προκαλέσουν:

• Συγγενής βλάβη στο ισχίο με τη μορφή εξάρθρωσης, η οποία συμβαίνει λόγω ακατάλληλης διεξαγωγής της διαδικασίας γέννησης ή σχηματίζεται στο προγεννητικό στάδιο της ανάπτυξης του παιδιού. Μια τέτοια παραβίαση μπορεί να διαγνωστεί γρήγορα ήδη σε νεογέννητα. Θα έχουν ανομοιομορφία στις γλουτιαίες πτυχές και μπορεί να εμφανίσουν σημάδια βράχυνσης του ενός ποδιού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, εμφανίζεται ένα τσιμπημένο νεύρο. Οι ειδικοί συνιστούν να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στα σημάδια τέτοιων αποκλίσεων, καθώς η ίδια η ασθένεια θεωρείται επικίνδυνη. Συχνά οδηγεί στη διατήρηση των συνεπειών του τραύματος σε όλη την υπόλοιπη ζωή.
• Εξάρθρωση του ισχίου τραυματικής φύσης - υπάρχουν αιχμηρές πόνοι, με αποτέλεσμα να χάνεται η ικανότητα εκτέλεσης κινήσεων. Ο ασθενής δεν μπορεί να πάρει όρθια θέση ή να καθίσει. Στην περιοχή της κατεστραμμένης άρθρωσης σχηματίζεται οίδημα και αιμάτωμα. Εάν υπάρχουν σημάδια εξάρθρωσης του ισχίου, τότε αντενδείκνυται οποιοδήποτε φυσικό φορτίο. Ο αθλητισμός κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οδηγεί σε επιδείνωση της κατάστασης του ασθενούς, προκαλεί την ανάπτυξη αρνητικών αλλαγών και παθολογικών διαταραχών στην άρθρωση του ισχίου. Με τέτοιους τραυματισμούς, η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει αμέσως.
• Κάταγμα αυχένα του μηριαίου οστού, που είναι συνήθως χαρακτηριστικό σε γυναίκες άνω των 60 ετών. Αυτή η κατάσταση προκαλείται από πτώση ή χτύπημα που κατευθύνεται στην περιοχή της άρθρωσης του ισχίου. Όταν συμβεί ένα κάταγμα, ο ασθενής αισθάνεται ένα σύνδρομο αιχμηρού πόνου. Ένας τέτοιος πόνος θα ενταθεί κατά τη διάρκεια της κίνησης. Σταδιακά, ο πόνος δίνει στην εσωτερική πλευρά του μηρού. Στο σημείο του τραυματισμού εμφανίζεται οίδημα και αιμάτωμα. Με ένα κάταγμα, παρατηρείται βράχυνση των άκρων, το βάδισμα ενός ατόμου χαρακτηρίζεται από χωλότητα, ακούγονται κλικ στην περιοχή της άρθρωσης. Η βλάβη προκαλεί συχνά ένα τσιμπημένο νεύρο, με αποτέλεσμα το μούδιασμα στον μηρό.
• Κάταγμα του μηριαίου οστού υπερτροχαντέριου τύπου - συνοδεύεται από έντονο ή μέτριο πόνο. Όταν ο ασθενής βρίσκεται σε κίνηση, ο πόνος αρχίζει να εντείνεται. Πιθανή συνέπεια είναι ένα τσιμπημένο νεύρο, που προκαλεί οσφυαλγία και μούδιασμα των άκρων.
• Εμφάνιση μώλωπας στην άρθρωση του ισχίου. Το σύνδρομο πόνου είναι μέτριο, αλλά η ενεργή κίνηση μπορεί να προκαλέσει την αύξησή του. Σε αυτή την περίπτωση, ο πόνος μειώνεται και εξαφανίζεται όταν το άτομο είναι σε ηρεμία. Αυτός ο παράγοντας θεωρείται ο πιο συνηθισμένος. Οι μώλωπες διαγιγνώσκονται σε ασθενείς που πέφτουν συχνά, ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους. Ο ασθενής παραπονιέται για χωλότητα, αλλά αυτό το σύμπτωμα εξαφανίζεται σχετικά γρήγορα.

Οι τραυματισμοί στην άρθρωση του ισχίου που προκαλούνται από τραύμα θεωρούνται από τους ειδικούς ως η κύρια αιτία πόνου. Με σοβαρά κατάγματα και εξαρθρήματα, σε πολλές περιπτώσεις, συνταγογραφείται χειρουργική επέμβαση. Ένδειξη για άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο είναι ένα τσιμπημένο νεύρο και μούδιασμα του άκρου.

Η επίδραση των συστηματικών παθολογιών στην εμφάνιση του πόνου

Συχνή αιτία πόνου στην άρθρωση του ισχίου κατά το περπάτημα ή σε άλλη θέση του σώματος είναι η ανάπτυξη συστηματικών βλαβών του συνδετικού ιστού. Για τέτοιες παθολογίες απαιτείται συνεχής διαδικασία θεραπείας, αφού ανήκουν στην ομάδα των πρακτικά ανίατων. Είναι σημαντικό να διασφαλιστεί η ολοκληρωμένη φύση της θεραπείας με αντίκτυπο στα αίτια της εμφάνισης και της εξέλιξης του πόνου και άλλων συμπτωμάτων.

Μεταξύ των συστηματικών παθολογιών που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στην άρθρωση του ισχίου, περιλαμβάνουν:

1. Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, η οποία προκαλεί θαμπό πόνο στην άρθρωση. Οι ασθενείς που επηρεάζονται από αυτή τη νόσο σημειώνουν αύξηση των αρνητικών συμπτωμάτων τη νύχτα. Συνήθως οι αισθήσεις εντοπίζονται στην περιοχή του ιερού οστού ή της λεκάνης. Το σύνδρομο πόνου είναι σε θέση να δώσει στην άρθρωση του γόνατος, στο μηρό, στη βουβωνική χώρα. Είναι δυνατές συχνές βολές. Σε αυτή την κατάσταση, το περπάτημα και άλλες κινήσεις είναι δύσκολες, ο ασθενής παρουσιάζει δυσκαμψία. Ο πόνος στην περιοχή του μηρού είναι έντονος και η άρθρωση επηρεάζεται από τη φλεγμονώδη διαδικασία.
2. Σύνδρομο Reiter - συνοδεύεται από βλάβη στο αρθρικό τμήμα, καθώς και στα όργανα του ουρογεννητικού συστήματος. Υπάρχει μια παράλληλη φλεγμονώδης διαδικασία στον επιπεφυκότα. Πρόκειται για μια αυτοάνοση ασθένεια που προκαλείται από τη δράση μιας εντερικής λοίμωξης. Η ανάπτυξη της παθολογικής διαδικασίας μπορεί να ξεκινήσει αρκετές εβδομάδες ή ακόμη και μήνες μετά τη διείσδυση των παθογόνων στο σώμα. Οι ασθενείς παραπονούνται για οξύ πόνο στο ισχίο. Το σύνδρομο πόνου επηρεάζει επίσης τις αρθρώσεις. Αυτό προκαλεί αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος. Υπάρχει οίδημα στην περιοχή της πυέλου στην αριστερή και δεξιά πλευρά. Αυτή η παθολογία συνήθως συνδέεται με τη συμμετρική φύση της βλάβης στις αρθρώσεις.
3. Αρθρίτιδα ρευματοειδούς τύπου, στην οποία παρατηρείται βλάβη του συνδετικού ιστού. Η διαδικασία ανάπτυξης της νόσου δεν προκαλεί το σχηματισμό και την απελευθέρωση πυωδών μαζών. Συνήθως, η παθολογία γίνεται προάγγελος, υποδεικνύοντας την πιθανότητα ανάπτυξης κοξάρθρωσης της άρθρωσης του ισχίου. Η νόσος εξελίσσεται σταδιακά, αν και τα αρχικά συμπτώματα είναι οίδημα και πρήξιμο. Ο ασθενής αρχίζει να παραπονιέται για ενόχληση κατά τη διάρκεια της κίνησης, ο πόνος διαπερνά. Στην άρθρωση λαμβάνει χώρα μια φλεγμονώδης διαδικασία, η οποία οδηγεί σε αύξηση της γενικής και τοπικής θερμοκρασίας. Περαιτέρω ανάπτυξη αλλαγών συνοδεύεται από δυσκαμψία των κινήσεων, ενεργοποίηση του συνδρόμου πόνου στην πλάγια θέση κατάκλισης. Η παθολογία στις περισσότερες περιπτώσεις αναπτύσσεται συμμετρικά. Η καταστροφή της άρθρωσης του ισχίου οδηγεί σε τσίμπημα του νεύρου και μούδιασμα των άκρων. Απαιτείται ταχεία έναρξη της θεραπευτικής διαδικασίας.

Οι παθολογίες συστημικού χαρακτήρα προκαλούν συχνά μεγάλη ταλαιπωρία στους ασθενείς. Υπάρχουν πόνοι που ποικίλλουν σε ένταση και χαρακτήρα. Μπορούν να είναι αιχμηρά, αιχμηρά, ελκυστικά. Είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγείτε από μια τέτοια ταλαιπωρία μόνοι σας, ακόμη και το να βρείτε το σώμα σε ηρεμία δεν βοηθά. Επομένως, απαιτείται στοχευμένη θεραπεία, ειδικά όταν ανιχνεύεται παθολογία σε νεογνά. Η αγνόηση των συμπτωμάτων μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση ενός ατόμου.

Πόνος που προκαλείται από εκφυλιστικές διαταραχές

Συχνά, οι ασθενείς σημειώνουν την παρουσία αιχμηρών, καυστικών ή τραβηγμένων πόνων στις αρθρώσεις, αλλά δεν έλαβαν τραυματισμούς και δεν διαγιγνώσκονται με αυτοάνοσα νοσήματα. Σε αυτή την περίπτωση, οι εκφυλιστικές αλλαγές που προκαλούνται από τέτοιες ασθένειες μπορεί να γίνουν η αιτία:

• Η παραμόρφωση του επιφυσιακού αυλού, η οποία είναι πιο κοινή στους εφήβους. Οι πόνοι είναι θαμποί και τραβώντας, μπορούν να δοθούν στην εσωτερική ζώνη της άρθρωσης του γόνατος. Αυξημένες αισθήσεις εμφανίζονται κατά το τρέξιμο ή κατά τη διάρκεια άλλων αθλητικών δραστηριοτήτων. Παρατηρούνται περιοδικά πυροβολισμοί, ακούγονται κλικ στην άρθρωση.
• Κοξάρθρωση, η οποία θεωρείται μια αρκετά συχνή παθολογία της άρθρωσης του ισχίου. Μια παραβίαση μπορεί να εντοπιστεί σε ασθενείς ανεξάρτητα από το φύλο τους. Η ασθένεια απαιτεί μακρά και πολύπλοκη θεραπεία. Προκαλεί ενεργή εξέλιξη αρθρικών διαταραχών εκφυλιστικής και καταστροφικής φύσης. Η κύρια συμπτωματολογία μειώνεται στην αίσθηση ότι η άρθρωση πονάει μετά από σωματική καταπόνηση. Όταν είναι σε ηρεμία, αυτές οι αισθήσεις εξαφανίζονται, δεν υπάρχουν περιορισμοί στις κινήσεις. Στη συνέχεια, ο πόνος ακτινοβολεί στη βουβωνική χώρα και τους μηρούς. Με το καθημερινό άγχος, αυτή η συμπτωματολογία αυξάνεται, αν και σε κατάσταση ηρεμίας εξαφανίζεται. Με παρατεταμένο περπάτημα αρχίζει να εμφανίζεται χωλότητα, ακούγονται κλικ στην άρθρωση. Ταυτόχρονα, υπάρχει μια δυσλειτουργία στο έργο των δομών μυών-τενόντων, ο τόνος πέφτει. Το τελευταίο στάδιο της ανάπτυξης της παθολογίας χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση πόνου ακόμη και σε ηρεμία, ειδικά τη νύχτα. Ο έντονος πόνος συνδυάζεται με έντονη χωλότητα και μυϊκή ατροφία. Αυτό οδηγεί σε ακινησία του ασθενούς. Στο τελευταίο στάδιο, η θεραπεία επικεντρώνεται στην αναστολή των καταστροφικών αλλαγών στην άρθρωση.

Η ανάπτυξη εκφυλιστικών παθολογιών προκαλεί συνεχή χωλότητα, η οποία οδηγεί σε διαταραχή των λειτουργιών του τοκετού και πτώση της απόδοσης. Η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας επιδεινώνει την κατάσταση του ασθενούς. Με την πάροδο του χρόνου, προκύπτουν δυσκολίες ακόμα και με το συνηθισμένο να σηκωθείτε από το κρεβάτι.

Επίδραση φλεγμονών και λοιμώξεων στην εμφάνιση πόνου

Η εμφάνιση δυσφορίας μπορεί να σχετίζεται όχι μόνο με άμεση βλάβη στις οστικές δομές της άρθρωσης, αλλά και με φλεγμονώδεις διεργασίες στους μύες, τους τένοντες και τον αρθρικό σάκο.

Οι παθολογικές διεργασίες προκαλούνται επίσης από τέτοιες ασθένειες μολυσματικής φύσης:

1. Πυώδης αρθρίτιδα. Η ασθένεια συνοδεύεται από αύξηση της γενικής θερμοκρασίας και ερυθρότητα του δέρματος στην περιοχή της άρθρωσης. Υπάρχει εμφάνιση εκτεταμένου οιδήματος με οξύ ή οξύ πόνο. Είναι δύσκολο και μερικές φορές είναι απλά αδύνατο να εκτελέσετε οποιαδήποτε φορτία. Με τον καιρό, οι αισθήσεις παίρνουν τη μορφή πυροβολισμών. Αυτές οι αλλαγές απαιτούν άμεση θεραπεία για την πρόληψη της ανάπτυξης σήψης.
2. Άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου, που συνήθως αναπτύσσεται στη νεαρή και στη μέση ηλικία στους άνδρες. Η ασθένεια ενεργοποιείται λόγω διαταραχών στην κυκλοφορία του αίματος στην περιοχή της άρθρωσης. Η νέκρωση οδηγεί στο θάνατο των κυττάρων των ιστών. Η παθολογική διαδικασία εκδηλώνεται σε ένα έντονα αναδυόμενο σύνδρομο πόνου που ακτινοβολεί στη βουβωνική χώρα, καθώς και σε μια αίσθηση καψίματος στις κατεστραμμένες περιοχές. Η ένταση του πόνου μπορεί να είναι τόσο σοβαρή που ένα άτομο δυσκολεύεται να στηρίξει το άκρο. Αυτό οδηγεί σε προβλήματα με το να σηκωθείτε από το κρεβάτι. Μια ένεση με ένα αναλγητικό χρησιμοποιείται για την αναισθησία της άρθρωσης. Τα συμπτώματα εξαφανίζονται μετά από λίγο, αλλά η περαιτέρω εξέλιξη της νόσου προκαλεί ατροφία των μυών και των τενόντων. Το άτομο αρχίζει να κουτσαίνει, το βάδισμά του αλλάζει.
3. Φυματιώδης αρθρίτιδα. Η παθολογία είναι διαφορετική εκδήλωση σε μικρά παιδιά με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Η εξέλιξη είναι πολύ αργή. Το παιδί έχει αυξημένη κούραση, είναι αδρανές στα παιχνίδια. Η μυϊκή ατροφία συνοδεύεται από κρότους στην άρθρωση και βράχυνση του άκρου. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, εμφανίζονται πόνοι στην άρθρωση, που έχουν χαρακτήρα τραβήγματος ή καύσης. Η άρθρωση καλύπτεται από διαπύηση με αυξημένα συμπτώματα.
4. Η θυλακίτιδα είναι μια φλεγμονώδης βλάβη που καλύπτει τον αρθρικό ασκό της άρθρωσης. Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος, που εξαπλώνεται κατά μήκος του άκρου. Οι έντονοι πόνοι επιδεινώνονται κατά την κίνηση. Σε ηρεμία, το άκρο πονάει, καίγεται.

Λόγω της ανάπτυξης μολυσματικών διεργασιών, εμφανίζονται διάφοροι πόνοι στην άρθρωση του ισχίου. Μπορεί να είναι κάψιμο, τράβηγμα ή θαμπή ενόχληση. Η ένταση των αισθήσεων μπορεί να είναι υψηλή, και ως εκ τούτου ένα άτομο αντιμετωπίζει δυσκολίες με μια νυχτερινή ανάπαυση. Αυτή η κατάσταση απαιτεί άμεση θεραπεία.

Διάγνωση παθολογιών

Πολύπλοκα διαγνωστικά, τα οποία θα πρέπει να περιλαμβάνουν:

• υπερηχογραφική εξέταση της κατάστασης της άρθρωσης του ισχίου.
• ακτινογραφία σε δύο προβολές.
• εργαστηριακή μελέτη των παραμέτρων του αίματος με βάση τη γενική και βιοχημική ανάλυση, η οποία βοηθά στον εντοπισμό ρευματοειδών παραγόντων, αύξηση του αριθμού των λευκοκυττάρων, αλλαγή στον ρυθμό καθίζησης ερυθροκυττάρων.
• γενική εξέταση του ασθενούς με στερέωση παραπόνων και ψηλάφηση της κατεστραμμένης περιοχής.
• MRI διάγνωση.

Με βάση τα αποτελέσματα της εξέτασης, καθορίζεται η σωστή διάγνωση και συνταγογραφείται σύνθετη θεραπεία παθολογιών που προκαλούν σύνδρομο πόνου.

Χαρακτηριστικά της θεραπείας

Εάν εμφανιστεί σπάνιος ή περιοδικός πόνος, το σύμπτωμα δεν πρέπει να αγνοηθεί. Σε αυτή την κατάσταση, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό και να ξεκινήσετε τη θεραπεία. Η θεραπευτική διαδικασία καθορίζεται από την αιτία που προκαλεί πόνο.

Παρουσία συγγενούς εξάρθρωσης

Με μια τέτοια παθολογία, μια ειδική ορθοπεδική συσκευή τοποθετείται στην περιοχή της άρθρωσης του μωρού. Μπορεί να είναι συνδετήρες ή αποστάτες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, συνιστάται η χρήση μαξιλαριού Frejka. Χάρη σε αυτά τα σχέδια, τα πόδια του μωρού βρίσκονται σε φυσιολογικά σωστή θέση. Το παιδί φοράει αυτά τα κεφάλαια για 6 μήνες, μερικές φορές περισσότερο.

Όταν οι συμβατικές θεραπείες αποτύχουν, μπορεί να ενδείκνυται χειρουργική επέμβαση. Λειτουργικά, η κεφαλή του μηριαίου οστού μειώνεται και ορισμένα σχετικά ελαττώματα εξαλείφονται. Μετά την αφαίρεση των ορθοπεδικών συσκευών, συνταγογραφούνται διαδικασίες ελαφρού μασάζ για την ενίσχυση των μυϊκών δομών.

Εξάρθρημα τραυματικής φύσης

Τέτοιες βλάβες απαιτούν τη χρήση φαρμάκων για την εξάλειψη του μυϊκού τόνου και την επανατοποθέτηση. Στη συνέχεια, ο ασθενής πρέπει να είναι σε ηρεμία για να σταθεροποιηθούν οι δομές. Εάν υπάρχουν παράπονα για μούδιασμα, τότε αυτό θα υποδεικνύει ένα τσιμπημένο νεύρο. Σε αυτή την περίπτωση, θα χρειαστεί να συμβουλευτείτε έναν νευρολόγο.

Κάταγμα ισχίου

Η θεραπεία αυτού του τραυματισμού πραγματοποιείται από τραυματολόγο με χειρουργικούς χειρισμούς. Συντηρητικές μέθοδοι θεραπείας είναι δυνατές, αλλά συχνά δεν φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ελλείψει δυνατότητας επέμβασης, εφαρμόζεται επίδεσμος τύπου γύψου στον ασθενή από τον οσφυϊκό τομέα έως τη φτέρνα.

Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι οι πιο σοβαρές επιδράσεις βιώνονται από ηλικιωμένους ασθενείς. Τα κατάγματα σε αυτά συνήθως δεν αναπτύσσονται μαζί και η ίδια η περίοδος ανάρρωσης διαρκεί αρκετούς μήνες.

Επιπλέον, η ζημιά οδηγεί σε πολλές συνέπειες. Οι ασθενείς εμφανίζουν έλλειψη λειτουργικότητας των αναπνευστικών οργάνων, διαταραχή της καρδιάς και του αγγειακού συστήματος. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη συνθηκών για ενεργό τρόπο ζωής και φυσιολογική κίνηση. Οι ασθενείς αντιμετωπίζουν προβλήματα με το κάθισμα, με αποτέλεσμα την αίσθηση καψίματος στην περιοχή των μαλακών ιστών ως αποτέλεσμα του κατάγματος.

Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, το κεφάλι και το σώμα του οστού στερεώνονται με καρφίτσες και βίδες. Χρησιμοποιείται η τεχνολογία της ενδοπροσθετικής.

Η ανάπτυξη του συνδρόμου Bechterew

Η θεραπεία αυτής της παθολογίας απαιτεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, η οποία καθιστά δυνατή τη μείωση της έντασης της εκδήλωσης των συμπτωμάτων, η οποία προκαλείται από φλεγμονώδεις διαταραχές. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, λαμβάνονται φάρμακα - αντιφλεγμονώδη φάρμακα, φάρμακα ορμονικού τύπου, ανοσοκατασταλτικά. Επιπλέον, πραγματοποιείται φυσιοθεραπεία.

Συνταγογραφείται επίσης μια πορεία σωματικών ασκήσεων για τέντωμα των μυών. Το μασάζ είναι χρήσιμο σε αυτή την κατάσταση - η άρθρωση εκτελείται στην αριστερή ή τη δεξιά πλευρά, ανάλογα με την εκδήλωση της νόσου.

Η θεραπευτική διαδικασία καθορίζεται από τον θεράποντα ιατρό με βάση τη φύση της εξέλιξης της παθολογίας και την κατάσταση του ασθενούς. Η κολύμβηση θα βοηθήσει στην ενίσχυση των μυϊκών δομών. Εάν η ασθένεια έχει πάρει σοβαρή μορφή, τότε πραγματοποιείται η διαδικασία αντικατάστασης της άρθρωσης.

Νόσος Reiter

Η θεραπεία αυτής της ασθένειας χωρίς τη χρήση αντιβιοτικών είναι αδύνατη. Συνταγογραφούνται επίσης αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Στη θεραπευτική διαδικασία, πρέπει να προσδιοριστεί η θέση των γλυκοκορτικοστεροειδών, των παραγόντων που καταστέλλουν τη δραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος και των αλοιφών για τοπική χρήση.

Η διάρκεια της θεραπείας δεν είναι μικρότερη από 4-5 μήνες. Ταυτόχρονα, η πιθανότητα υποτροπής είναι υψηλή. Η πορεία της θεραπείας θα πρέπει να συνοδεύεται από μέτρα για τη διατήρηση του μυϊκού τόνου μέσω σωματικής δραστηριότητας, για παράδειγμα, μέσω διατάσεων.

Αρθρίτιδα ρευματοειδούς τύπου

Λόγω της εξέλιξης της αρθρίτιδας, ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί όχι μόνο όταν η άρθρωση κινείται, αλλά και σε κατάσταση ηρεμίας. Είναι αδύνατο να εξαλειφθεί εντελώς ένας τέτοιος πόνος. Το θεραπευτικό αποτέλεσμα εστιάζεται στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών. Για το σκοπό αυτό, συνταγογραφήστε φάρμακα:

• κυτταροστατικά;
• ορμονικά φάρμακα?
• μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
• αντιρευματικοί παράγοντες.

Η χειρουργική επέμβαση συνταγογραφείται μόνο όταν η ασθένεια περάσει στα τελευταία στάδια. Σε αυτή την κατάσταση, ο ασθενής αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με το περπάτημα και το κάθισμα. Οι χειρουργικοί χειρισμοί πραγματοποιούνται με τη μέθοδο της στερέωσης ή αρθροπλαστικής των αρθρώσεων. Στη διαδικασία της ανάκαμψης, συνταγογραφούνται ασκήσεις τεντώματος, εξωτερικές αλοιφές.

Κοξάρθρωση

Η θεραπεία αυτής της παθολογίας επικεντρώνεται στην εξάλειψη των αιτιών της εκδήλωσής της. Στα αρχικά στάδια, η ασθένεια μπορεί να θεραπευτεί μέσω συντηρητικής θεραπείας με το διορισμό:

• ΜΣΑΦ;
• χονδροπροστατευτικά?
• κεφάλαια που αποκαθιστούν τη ροή του αίματος.
• παυσίπονα?
• τοπικές αλοιφές με θερμαντικό αποτέλεσμα.

Το θεραπευτικό σύμπλεγμα περιλαμβάνει επίσης θεραπεία άσκησης χαμηλής έντασης. Για την αναισθησία της άρθρωσης, εάν είναι απαραίτητο, χρησιμοποιούνται ενέσεις.

Στα τελευταία στάδια της εξέλιξης της παθολογίας, οι συντηρητικές μέθοδοι θεραπείας είναι αναποτελεσματικές. Σε αυτή την κατάσταση, η επιδείνωση της ευημερίας συμβαίνει με ελάχιστο άγχος. Για να σηκωθείτε από το κρεβάτι απαιτείται αναισθησία με ενέσεις. Η θεραπεία πραγματοποιείται χειρουργικά λόγω αρθροπλαστικής της άρθρωσης. Σε ηλικιωμένους ασθενείς δεν συνταγογραφείται μια τέτοια διαδικασία, αλλά περιορίζονται σε βοηθητικούς χειρισμούς.

Μετά την επέμβαση ξεκινά η διαδικασία αποκατάστασης. Πραγματοποιούνται μη έντονες διατάσεις, ελαφριές προπονήσεις με χαμηλά φορτία.

Θεραπεία φλεγμονωδών διαταραχών και λοιμώξεων

Η θεραπευτική διαδικασία καθορίζεται από τη φύση της νόσου και τις εκδηλώσεις της:

1. Με την πυώδη αρθρίτιδα, η αναισθησία της άρθρωσης του ισχίου πραγματοποιείται με την εισαγωγή ενός αναλγητικού στην αρθρική περιοχή. Μπορεί να περιλαμβάνει πολλούς τύπους φαρμάκων ταυτόχρονα. Ένας αντιβακτηριακός παράγοντας χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με ένα αντιβιοτικό. Οι φλύκταινες αφαιρούνται επίσης. Για να εξασφαλιστεί η στερέωση του άκρου, εφαρμόζεται γύψος ή χρησιμοποιείται νάρθηκας.
2. Η άσηπτη νέκρωση της μηριαίας κεφαλής απαιτεί την ομαλοποίηση της κυκλοφορίας του αίματος και την απορρόφηση των νεκρών ζωνών. Τα ΜΣΑΦ χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση από τον πόνο. Το πρόγραμμα θεραπείας περιλαμβάνει βιταμίνες, φάρμακα που μειώνουν το ιξώδες του αίματος. Τα μασάζ και οι αναισθητικές αλοιφές θα σας βοηθήσουν να απαλλαγείτε από τους πόνους. Παράλληλα, συνταγογραφείται φυσιοθεραπεία και άσκηση. Σε σοβαρές περιπτώσεις της νόσου γίνονται ελάχιστα επεμβατικές επεμβάσεις ή αρθροπλαστική.
3. Η θυλακίτιδα απαιτεί ταχεία ανακούφιση από τον πόνο της άρθρωσης. Παράλληλα, συνταγογραφείται αναλγητικό και αντιφλεγμονώδες φάρμακο, το οποίο χορηγείται ενδομυϊκά. Τα στεροειδή φάρμακα βοηθούν στην εξάλειψη των σοβαρών συμπτωμάτων δυσφορίας και πόνου. Η προσβεβλημένη άρθρωση πρέπει να είναι σε ηρεμία.
4. Στη φυματιώδη αρθρίτιδα χρησιμοποιούνται συντηρητικές μέθοδοι θεραπείας. Το μωρό πρέπει να είναι ακίνητο και επομένως χρησιμοποιείται ένας σφιχτός επίδεσμος. Η εμφάνιση αποστήματος στην περιοχή των μαλακών ιστών θα απαιτήσει αφαίρεση.

Χρησιμοποιώντας συνταγές παραδοσιακής ιατρικής

Αυτά τα κεφάλαια μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως προσθήκη στην παραδοσιακή θεραπεία. Θα πρέπει πάντα να συμβουλεύεστε πρώτα το γιατρό σας. Οι πιο δημοφιλείς συνταγές περιλαμβάνουν:

• Κομπρέσες με βάση μπλε ή λευκό πηλό. Βοηθούν στην εξάλειψη του οιδήματος και στην ελαχιστοποίηση του πόνου. Εφαρμόστε μια κομπρέσα με άργιλο πριν πάτε για ύπνο και αφήστε το όλο το βράδυ. Από πάνω, η κατεστραμμένη περιοχή τυλίγεται με ένα ζεστό κομμάτι ύφασμα.
• Κομπρέσες με λάχανο και μέλι. Είναι απαραίτητο να πάρετε ένα φύλλο λάχανου και να το καλύψετε με ένα στρώμα μελιού. Στη συνέχεια, μια τέτοια συμπίεση εφαρμόζεται στην περιοχή εκδήλωσης καύσου ή οξέος πόνου. Από πάνω πρέπει να καλύπτεται με μια μεμβράνη και στη συνέχεια να μονώνεται με ένα μάλλινο μαντήλι ή κασκόλ. Η διάρκεια των διαδικασιών είναι έως 1 μήνα. Μεταξύ των χειρισμών, συνιστάται να τρίβετε και να χτυπάτε την πληγείσα περιοχή.
• Αλοιφή με σπλαχνικό λίπος και λευκή ρίζα ποδιού. Ρίξτε 250 γραμμάρια θρυμματισμένης ρίζας σε προλιωμένο λίπος και βράστε σε χαμηλή φωτιά για 7 λεπτά. Αφήστε το προϊόν να κρυώσει, στη συνέχεια εφαρμόστε στην επιφάνεια της άρθρωσης και αφήστε το όλο το βράδυ. Ένα μάλλινο ύφασμα εφαρμόζεται πάνω από την επεξεργασμένη περιοχή. Έτσι θα είναι δυνατό να αφαιρέσετε το πρήξιμο και άλλα συμπτώματα.
• Ένα φάρμακο από 2 λεμόνια, 300 g σελινόριζα, 130 g σκόρδο θα σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από τον έντονο πόνο στη ζώνη του τένοντα. Τα συστατικά πρέπει να ψιλοκόβονται και να χύνονται σε ένα δοχείο με καπάκι. Ρίχνουμε τη σύνθεση με βραστό νερό και ανακατεύουμε και στη συνέχεια τυλίγουμε το δοχείο και αφήνουμε όλη τη νύχτα. Χρησιμοποιήστε 1 κουτ. πριν από τα γεύματα για 1-3 μήνες.